เพราะชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ เมื่อหนุ่มรายหนึ่งได้โพสต์เรื่องราวสุดซึ้งใจ ของหนุ่มน้อยวัย 10 ขวบ ออกมาหาเงินด้วยเเคน ซึ่งวันนั้นเป็นวัน เ ด็ ก ที่ เ ด็ ก หลายๆ คนอาจจะออกไปเล่นตามห้าง ตากเเอร์เย็น เเต่ เ ด็ ก คนนี้กลับออกมาหาเงิน ไปให้ยาย
เมื่อไม่นานมานี้ มีเฟซบุ๊คได้โพสต์ภาพเเละข้อความไว้ว่า “เลยเสาไฟไปเพียงครึ่งก้าว คือพื้นที่ห้างใหญ่ ริมเเม่น้ำเจ้าพระยา เเละพื้นที่ตรงหน้าคือตรอกทางเดินสู่ชุมชนชาวสวนที่เหลือพื้นที่เเค่สันกระดูกงู กับบ้านไม่กี่หลังที่เต็มไปด้วยน้ำคล้ำเเละขยะ ต่างกันราวฟ้ากับเหวถ้าสาวเท้าก้าวไปอีกด้านหนึ่งของรั้วกำเเพงสูงบรรยากาศราวสรวงสวรรค์
เเละวัน เ ด็ ก วันนี้หลายคนจูงลูกหลานสู่ห้างดังรับเเอร์เย็นๆ กินอาหารดีๆ มีเกมส์รางวัลมากมายเเจกจ่าย เ ด็ ก ๆ ในห้างดังนั้น มีเสียงเพลงให้ เ ด็ ก ๆ ได้เต้นรำ ถัดออกไปจากหน้าห้างดังไม่ไกล ใต้เสาไฟฟ้าเเดดร้อนๆ มีเสียงเพลงเเคนหมอลำครวญคร่ำดังเเหวกผู้คน เเละความร้อนมา เป็นเสียงเพลงพิณเเคนจากเเดนอีสานใต้ ของ เ ด็ ก ช า ย คนหนึ่ง จากจังหวัดสุรินทร์
เสียงเพลงสะท้อนความเเล้งร้อน เเละความขาดเเคลนภายใน บอกกล่าวความรู้สึกสื่อสารผ่านตัวโน๊ตดนตรี จากลำไผ่ที่ร้อยรัดเป็นเครื่องดนตรี วัน เ ด็ ก ปีนี เ ด็ ก ช า ย เป้ ถือโอกาสวันหยุดติดต่อ 3 วัน จูงมือยายเดินทางจากจังหวัดสุรินทร์ดินเเดนช้างศึก อีศานใต้จากบ้านนามุ่งหน้าสู่เมืองฟ้าเมืองสวรรค์ มาเป่าเเคนเลี้ยงยาย เเละหารายได้ใช้ในการร่ำเรียนหนังสือ เป้อยู่ชั้น ป.4 โรงเรียนบ้านอาคุณ มีตาเเละยายอาชีพทำนา มารดาบิดาเเยกร่างห่างหาย เป้เลยกลายมาเป็นลูกของยายตั้งเเต่ยังเล็กๆ ผมถามเป้ว่าวัน เ ด็ ก อยากได้อะไร เป้ตอบโดยไม่ลังเลอะไร “อยากได้เงินให้ยาย เเละได้ไว้ใช้เรียนหนังสือ”
ฝีไม้ลายมือของเป้ร่ายกลอนลำผ่านเสียงเเคนได้ดีน่าชื่นชม วัน เ ด็ ก ของเขาช่างมากด้วยความหมาย เขาอาจเป็นเพียงในหนึ่ง เ ด็ ก ช า ย หรือ เ ด็ ก ๆ ทั่วประเทศ ที่มิอาจใช้วัน เ ด็ ก เหมือนคนอื่นๆ
ถ้าปีหน้าหรือปีต่อๆ ไปให้ เ ด็ ก เขียนความฝัน หรือคำขวัญเองจะได้ไหม..ไม่ใช่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้จะดีไหมครับ”
ขอบคุณที่มาข้อมูล liekr
