
อาเฟยเดินถือเก้าอี้ มาฝาก ภ ร ร ย า
ซึ่งก็มีฐานะถึงกับในระดับของเ ศ ร ษ ฐี
คุณดูสิผมบังเอิญไปเจอเพื่อนรักสมัย เ ด็ ก
เขาเป็นช่างที่ทำเก้าอี้อยู่ในตลาด
แถมผมนั้น ส า ม า ร ถ ต่อรองราคาเก้าอี้ตัวนี้
ได้เหลือเพียงครึ่งเดียวเอง
โดยจ่ายเพียงสิบห้าหยวนเท่านั้น
ดูผลงานนี่สิฝีมือประณีตมากเลยนะ
เพื่อนผมเค้าตั้งใจมากทำได้แค่วันละตัวเองนะ
ภ ร ร ย า ของอาเฟย ฟังแล้วก็เปลี่ยนสีหน้า
จากหน้าตา ยิ้มแย้ม เป็น ดู ห ด หู่
แล้วถามว่าเป็นเพื่อนรักกันเลยใช่ไหม
สามีตอบว่า ใช่ แถมเขาหัวเราะร่า
สายตาก็ชื่นชมแต่ความงามของเก้าอี้
ภ ร ร ย า จึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำ เ สี ย ง ที่นิ่ง สงบ พี่ไปทำ ร้ า ย
เพื่อนพี่ทำไม เค้าทำเก้าอี้ได้แค่วันละตัว
สามสิบหยวนที่เพื่อนเขาตั้งราคาไว้ตรงนั้น
คงได้ทำให้เค้าร่ำ ร ว ย มีความสุขกับงาน
อาจจะอยู่สุขสบาย แต่เค้าถูกเพื่อนรักเอา เ งิ น ไปครึ่งหนึ่ง
เค้าจะมีความสุขเยี่ยงไร สามีได้ฟังถึงกับ จุ ก
ว่าสิ่งที่เค้าทำลงไปเป็นการทำร้า ยเพื่อนแบบไม่ได้ตั้งใจ
ทำไมเค้าถึงเอาเปรียบคนที่ ด้ อ ย กว่าเพียงเพราะว่า
ความเป็นเพื่อน อาเฟยน้ำตาซึมขึ้นมาทันที
วันรุ่งขึ้นอาเฟยเดินไปหาเพื่อนเก่าพร้อม ภ ร ร ย า และ
สั่งเก้าอี้เพิ่มอีกสิบตัว โดยอ้างว่าขอปรับแบบนิดนึง
เพื่อให้นั่งสบายขึ้น แต่จะจ่ายเพิ่มให้ในราคาตัวละ
สี่สิบหยวน จากราคาเดิมสามสิบหยวแทน
ภ ร ร ย า หันไปมองหน้าสามีแล้วยิ้มให้ อ ย่ า ง มีความสุข
ปล การเป็นเพื่อนคือการส่งเสริม มิใช่การ เ อ า เปรียบ
เรื่องราวดีๆ ศู น ย์ บรรเทาใจ
ขอบคุณที่มาข้อมูล songworldnull