เสื้อพรุนทั้งตัว แต่ไม่เป็นไรกลับรู้สึกเหมือนทรายซัด

เป็นอีกหนึ่งเรื่องเล่าของคุณวิเชียร สินชัยศรี ที่ท่านมีบ้านพักอยู่หน้าสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองบุรีรัมย์ ก็ได้กรุณาเล่าให้ฟังว่า สมัยเมื่อคุณวิเชียรยังเป็น ตชด. ประจำอยู่ที่อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์ ปี พ.ศ. ๒๕๐๗ – ๒๕๐๘

เห็นจะได้ เคยมีลูกน้องคนหนึ่งของคุณวิเชียรมีความ เ ชื่ อ มั่นในมงคลวัตถุของหลวงปู่สุข ถึงกับเคยเเอ่นอกท้าทายให้เพื่อน ยิ ง ด้วยปืนลูก ซ อ ง เพื่อนทนคำท้าทายไม่ได้ เลย ยิ ง เอาด้วยปืนลูก ซ อ ง ดังกล่าว ปรากฏว่า เสื้อที่สวมใส่พรุนไปด้วยรอย ก ระ สุ น

เเต่ไม่ปรากฏว่าบาดเเผลบนร่างของผู้ถูก ยิ ง เลยผู้ถูก ยิ ง ยังคุยให้ฟังอีกด้วย ว่า ในขณะที่ถูก ยิ ง มีความรู้สึกเหมือนใครเอาทรายมาซัดใส่เท่านั้น ไม่รู้ เ จ็ บ เเต่อย่างใด คุณวิเชียรจึงเป็นผู้หนึ่งซึ่งมีความ เ ชื่ อ มั่นเเละนับถือมงคลวัตถุของหลวงปู่ สุขมาก เพราะจากการที่เคยเป็น ตชด. ประจำอยู่ในพื้นที่ซึ่งต้องมีการปะทะกันกับ ผกค. อยู่เสมอ คุณวิเชียรพบว่าผู้ซึ่งมีมงคลวัตถุของหลวงปู่อยู่ในครอบครอง ไม่เคยเสียชีวิต หรือรับบาด เ จ็ บ จากการปะทะกับ ผกค. เลย

สมัยเมื่อหลวงปู่สุขท่านยังมีชีวิตอยู่ คุณวิเชียรเคยนำเเผ่นทองเเดงไปให้หลวงปู่ท่านลงตะกรุดให้ซึ่งหลวงปู่ท่านก็ลง ให้ในทันที โดยท่านจารอักขระลงบนเเผ่นทองเเดงกันเดี๋ยวนั้น เสร็จเเล้วก็ม้วนส่งให้ดูเเล้วก็ไม่มีพิธีรีตองอะไร ที่จะชวนให้ เ ชื่ อ ถือว่าจะมีความศักดิ์สิทธิ์ เเต่เมื่อมีเพื่อนคนหนึ่งมาขอของดีจากคุณวิเชียร คุณวิเชียรได้มอบตะกรุดดังกล่าวให้ไป บุคคลดังกล่าวมีอาชีพขับรถยนต์โดย ส า ร วิ่งระหว่างจังหวัด

วันหนึ่งขับรถยนต์โดย ส า ร ซึ่งไม่มีผู้โดย ส า ร จะกลับบ้านพักก็เกิดอุบัติเหตุ รถยนต์โดย ส า ร ที่ขับไปขนกับรถบรรทุกทรายที่เเถวบ้าน ย า ง อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์อย่างจังจน หน้ารถเเหลกไม่มีชิ้นดี เเต่บุคคลดังกล่าวกลับไม่ได้ อั น ต ร า ย หรือบาด เ จ็ บ ใด ๆ เลย เ ชื่ อ ว่าตะกรุดของ หลวงปู่สุขที่เขาพกติดตัวอยู่เพียงดอกเดียวช่วยคุ้มครองไว้

ขอบคุณที่มาข้อมูล lekdedonline